Met twee vingers in de neus…

Zondag 9 September 2018

Ellwangen – Dillingen an der Donau 75 Km gefietst

Met twee vingers in de neus

Om 09.00 een beklimming van eerst 400 mtr 4% en dan 2 kilometer 6-7%. Voordat ik er aan begin drink ik een pak chocomelk leeg en eet nog wat. ik heb het liever in mijn lijf dan in mijn fietstassen tijdens de beklimming.
De rustdag van gisteren heeft mij heel goed gedaan. Als een speer fietst ik omhoog en het nummer van Bruno Mars “Chunky” speelt zich denkbeeldig af in mijn hoofd. Ik heb het nummer al vaak geluisterd, en als in een spinning les rijd ik de helling op. Het zweet gutst van mijn hoofd en lijf, maar ik voel me top.

Ik ben 1 met de glooiende omgeving en zie een wilde ree voor me over het smalle onverharde pad rennen. Het is stralend mooi weer en om 11.30 bereik ik Neresheim waar bij het voormalige station goed gegeten kan worden en een schattig klein stoomtreintje met slechts een aantal wagons neemt de dagjesmensen mee voor een ritje.

Met twee vingers in de neus ( een wielrenners uitdrukking voor als het heel gemakkelijk gaat) bereik ik Dillingen an der Donau. En heb dan inmiddels totaal zo’n 700 kilometer gefietst in 8 fietsdagen plus 1 rustdag. Gemiddeld 87,5 km per fietsdag.

In Dillingen werd rond 1550 een universiteit gesticht en gelukkig voor mij is er in de Königstrasse een prima en drukbezochte ijssalon. Eine wafel mit Zwei kügel Mocca, bitte!

Op ‘Donau Camping’ mijn drijfnatte tent alvast opgezet. Het was gisternacht redelijk fris en vooral erg vochtig in Ellwangen. Het spul is echter zo weer droog met dit prachtige weer, dus niks aan het handje.

17.15 arriveren Marc en Gerard ook. Zij houden een andere dagindeling aan. Later weg, dus later aankomen. Prima toch?

Nu ik het toch over de dagindeling heb zal ik uitleggen hoe ik het doe en waarom. Meestal sta ik om 06.30-07.00 uur op en ga ontbijten. Opfrissen en al mijn spullen weer inpakken, zodat ik 7.30-8.00 uur kan vertrekken. Om 12.00 uur heb ik dan meestal 45-50 kilometer gefietst en ga ik warm eten. Dat bevalt mij het beste omdat ik dan meer energie heb, het goed is voor de spijsvertering, meestal meer keus heb uit restaurants dan alleen het campingrestaurant en ik weet zeker dat ik warm eten gehad heb, want niet iedere camping heeft een restaurant of is bij aankomst niet meer open.
Hiermee heb ik de eerste winst van de dag te pakken en kan de tweede helft van de dag de rest van de route rijden, rustig mijn tent opzetten en eventueel nog het plaatsje bekijken dat wellicht in de buurt is.

Nog een tip voor (fiets) reizigers: ik heb een zgn nooddeken gekocht. Zo’n alu en goudkleurige folie deken.
Deze zorgt er voor dat je 10 graden warmer blijft zodra je hem gebruikt. Altijd handig als het dusdanig koud is dat je slaapzak het niet meer aan kan.
En als je hem uiteindelijk niet nodig gehad hebt, kun je er altijd nog je lunchpakketje in verpakken…. ;-)

Morgen ga ik twee etappes op 1 dag rijden en zal dan in Utting am Ammersee op de camping staan. Ik heb er nu al zin in!

Gisteravond hadden we het er nog over dat we mazzel hebben met de wind. Dat herinnert mij aan de uitspraak: ‘Het leven is eigenlijk net als fietsen. als je denkt dat er geen wind is, dan heb je hem meestal behoorlijk mee’.

Gute Nacht Freunde!

Als je wilt reageren op dit bericht, kan dat hieronder.