Ik kom hier voor mijn rust,rust,rust!

Vrijdag 28 September 2018

Figline Valdaro

Ik kom hier voor mijn rust, rust, rust !

Het is mooi hier in Italië….. heerlijk weer, lekker eten en volop sfeer. Ik sta met mijn tentje op een rustig plekje op de camping en iets verderop staan Nederlanders met hun caravans.
Al snel kom ik met Paul,Gert en José in gesprek en word uitgenodigd om weer eens op een comfortabele stoel te kunnen zitten, compleet met verse koffie. Ik vertel wat ik doe en gedaan heb en we lachen om elkaars ervaringen. En ik krijg ook nog eens twee zakjes Nederlandse zoute drop voor mijn keel. Lief!

Ik denk dat ik vandaag maar eens een bezoekje ga brengen aan het zwembad en proberen om iets te veranderen aan mijn ‘Wielrennersbruin’. Het ziet er niet uit als ik m’n shirt uit trek.

Ik lijk op een Oreo koekje; bruin aan beide zijden en wit in het midden.

En ik kom hier voor mijn rust, rust, rust ! In 1979 was de televisie nog te overzien en waren Joop Doderer , Piet Bambergen en Joke Bruys te zien in een sketch waar Joop de manager speelt van het vakantiepark. Klik hier om de sketch te zien.
De manager van dit vakantiepark hier zit nu waarschijnlijk in zijn met airco gekoelde en met Italiaans design meubilair ingerichte kantoor achter zijn computer de statistieken van vandaag te bekijken. Prima hoor, we rijden gelukkig ook niet meer met z’n allen in een T-Ford.
Overigens was dat natuurlijk toch een geweldig vooruitstrevend idee van Henri Ford en ik weet niet of hij dat idee op de fiets heeft gekregen, maar er zijn diverse voorbeelden van mensen die al fietsend geweldige ideeën hebben gekregen.
Bijvoorbeeld bioloog Frans de Waal, die een stuk van zijn theorie over moreel gedrag (verzoening) onder apen op de fiets in elkaar puzzelde.
Scheikundige en nobelprijs winnaar Ben Feringa – ik woonde redelijk recent een lezing van hem bij – bedacht nieuwe moleculen op de fiets en Advocate Bénédicte Ficq werkt haar rechtszaken fietsend uit, pratend in haar smartphone.
Lernert & Sander, makers van de videoclips voor onder andere De Jeugd van Tegenwoordig verzinnen de ideeën ervoor op de fiets.

En terwijl ik bovenstaand zit te schrijven komt dezelfde Nederlandse vrouw langs lopen die ik gisteravond ook in het restaurant heb ontmoet en waar ik toen al het vermoeden van had dat zij een managementfunctie hier heeft.
Ik spreek haar aan en ze verteld dat ze inderdaad het management doet van alle horeca op het park en dat is nogal wat. Haar man is tot vorig jaar directeur geweest van de camping en zij geeft nu nog leiding aan tweehonderd medewerkers. Ze verteld mij veel ins – en outs die ik voor mijzelf zal houden, maar het is geen eenvoudige job. De laatste werknemer gaat ’s nachts om 03.00 weg en de eerste komt weer om 05.00 uur. Elke morgen heeft ze een hele rij van werknemers voor zich staan die allemaal wel wat hebben.
Ze verteld ook over het Italiaanse leven en dat ze hier al 26 jaar woont. Kinderen gaan in Italië 40 uur naar school en krijgen vanaf het eerste moment bergen huiswerk mee. De invloed van de maffia is ook goed merkbaar. Als je iets doet wat hen niet bevalt maken ze je redelijk eenvoudig koud.

Ik zal me dus netjes blijven gedragen, want ik heb geen zin om met mijn voeten in het beton gegoten te worden en in de rivier gegooid te worden. Misschien wel daardoor is er in Italië nog respect voor andermans spullen. De groenteboer laat zijn groente en fruit gewoon buiten staan tijdens de middagsluiting en terrasstoelen hoeven hier niet met kettingen vastgelegd te worden.

We hebben het ook nog over het massatoerisme dat sinds circa het jaar 2000 losgebarsten is, ik ben zeker niet de enige die – terwijl ik er zelf ook onderdeel van ben – er zich aan stoort. Bologna was wat dat betreft voor mij het dieptepunt van deze reis tot nu toe. Veel te veel mensen op een beperkte ruimte. Paul en Gert raken er ook niet over uitgepraat.

Dan de rest van de dag aan de rand van het zwembad liggen bakken. Eigenlijk niks voor mij en ik duik af en toe even het water in. Het is heerlijk rustig en prachtig weer. Een Italiaans meisje dat op een wel heel professionele manier baantjes aan het trekken is, blijkt kampioene van Toscane te zijn en is lid van de nationale zwemploeg. Ze kent uiteraard Naomi Kromowijojo en andere Nederlandse zwemmers.

Vanavond beneden in het dorp gegeten en fietsend de heuvel op gereden. Toch stiekem even voelen hoe de stand van zaken is. Boven in de bar van de camping staat een uitermate goede gitarist live te spelen, dus ik kom mijn avond ook wel weer door.

ciao amici !